جایگاه پل‌های هوایی در امنیت اجتماعی – ترافیکی شهروندان مطالعه موردی: مناطق 1 و 5 شهر کرمان

اکثر شهرهای بزرگ دنیا به خصوص در کشورهای در حال توسعه با بحران جدی در حمل و نقل شهری مواجه می باشند، به همین دلیل این بخش توجهات زیادی را به خود جلب کرده­ است. ترافیک شهر­های مختلف بنا به مقتضیات اجتماعی، فرهنگی، صنعتی، جغرافیایی و شهرسازی – از جمله وجود بافت­های فرسوده، عدم تبعیت فرم و شکل معابر از یک الگوی خاص توسعه(شعاعی، شطرنجی، هسته­ای، خطی و...)، عدم تناسب هندسی خیابان­ها و میادین – متناسب نیست. در کشور ما، با رشد بی­رویه جمعیت و افزایش سریع تعداد وسایل­نقلیه و در مقابل ثابت بودن معابر این معضل بیشتر خود­نمایی می­کند. معابر و کیفیت خیابان­ها، وضعیت جابجایی، منجر به تراکم اتومبیل­ها در مسیرهای ارتباطی می­شود. شهر کرمان نیز بعنوان یکی از کلان­شهرهای کشور از این قاعده مستثنی نیست. یکی از مشکلات مهم ترافیکی شهرکرمان، مربوط به بسترسازی فرهنگی برای استفاده شهروندان از پل­های عابر پیاده است. هدف تحقیق حاضر، بررسی وضعیت موجود پل­های عابر پیاده و میزان استفاده و استقبال شهروندان از آن­هاست. با توجه به هدف و موضوع مورد مطالعه، فرضیه تحقیق این­گونه بیان شده است: پل­های هوایی می­تواند منجر به بهبود امنیت اجتماعی- ترافیکی شهر کرمان شود. روش­شناسی تحقیق توصیفی و تحلیلی می­باشد، از روش­های کمی و کیفی (از قبیل مصاحبه، مشاهده) و پایش میدانی(کتب، مقالات، طرح­ها) استفاده شده است. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه بوده است. جامعه آماری مناطق 1و5، 197693 نفر بوده است که حجم نمونه از طریق فرمول کوکران و جدول مورگان 384 نفر محاسبه شد. نتیجه آزمون آماری T تک نمونه­ای نشان داد مقدار SIG برابر با 067/0 شده و این مقدار بزرگتر از 05/0 شده است، به عبارتی شهروندان، پل­های هوایی را در کاهش بار ترافیکی مسیرهای ارتباطی شهر کرمان موثر ندانسته­اند. بنابراین فرضیه تحقیق با ضریب اطمینان 95% مورد تایید است.